Verhuisdag van Portree naar Glenn Brittle

Het heeft vannacht aardig doorgeregend maar om half 9 was het droog en konden wij beginnen met het inpakken van onze spullen. Wiard heeft het liefst een droge tent maar goed je kan niet alles hebben. Droog inpakken is ook wat waard. Nadat we gedoucht hebben reden we richting Glenn Britlle. Een groot gedeelte haden we al eerder gereden maar omdat het toen zo slecht weer was hadden we er weinig van kunnen zien. De route was dit keer slechts ruim 1 uur rijden en rond half 12 kwamen we bij de camping. Deze ligt direct aan zee en is een soort van wild kamperen maar dan wel met een toilet/douchegebouw en een klein winkeltje. Het ligt erg afgelegen, maar wel erg mooi met uitzicht op zee en als je je omdraaid de bergen, The Cullins. Nadat we ons gesetteld hadden en ons buik vol hebben gegeten hebben we onze wandelschoenen aangetrokken voor een wandeling de bergen in. Deze wandeling begon erg stijl maar daarna zou het meevallen. Nu dat hebben we vaker gehoord, wij komen van een platte pannekoek en zij van de bergen. Zij vinden iets niet zo snel stijl. Maar we zijn niet van suiker en hebben ons er doorheengelopen. Het was een erg mooi stuk. Onderweg bij een van de riviertjes werden we overvallen door een zwerm midges, gek werd je ervan. Ik had mijn mooie hoed niet meegenomen en heb toen mijn hempje uit gedaan en deze voor mijn gezicht gebonden, dit scheelde iets. Hoger op kwam er meer wind en daar houden de midges niet van dus kon mijn vermomming weer af. Er was geen route aanduiding en op een gegeven moment vond ik het welletjes, elke keer denk je na de volgende berg zijn we er, maar nee dan was er weer een berg. Maar gelukkig kwamen we een ander stel, nederlanders, tegen en die konden ons vertellen dat we nog even door moesten lopen voor de mooie waterval met waterreservoir waar je in zou kunnen met je blote voeten. Om het meer te zien moest je nog een stuk hoger maar dat was erg glad en sommige stukken moest je met handen en voeten klimmen. Nu dat werd mij te gortig dus wij gingen tot de waterval. En het was de moeite waard, erg mooi en zo helder blauw (en koud) water. Heerlijk om even je handen te wassen maar de voeten hebben we maar gelaten. Omdat Schotland het land van Ben was wilde we ook hier graag een gedenkplekje maken. We hebben dit bij de waterval gemaakt van een stapel stenen.
Na wat uitgerust te hebben en natuurlijk nog wat foto's geschoten te hebben begonnen we aan de afdaling. Je kon via een andere weg terug of dezelfde. Omdat het weer toch wat minder werd en eea niet echt duidelijk was hebben we ervoor gekozen de dezelfde weg terug te gaan. Dit bleek een goede keuze omdat de ander een uur langer was en we in inmiddels zeiknat waren geregend. Na 3 uur gewandeld te hebben waren we weer terug op de camping. We hebben 459 meter geklommen volgens mijn fitbit. Niet gek dus. Omdat we hier geen bereik hebben met onze telefoon is er hier een telefooncel. Hier probeerde Wiard om een boottochtje te boeken voor morgen, maar het is ivm het weer onzeker of dit door kan gaan en of we morgen opnieuw willen bellen. Dat doen we dus maar. Omdat we nat en koud waren zijn we gelijk gaan douchen, heerlijk warm en een goede straal. We zijn met de auto gegaan ( sorry dennis) omdat het ruim 5 min lopen is door de vele plassen. Het is nl een zeer lang gerekte camping.
Moe en weet schoon hadden we wel een wijntje met wat lekkers verdiend en hebben we ook nog even in het zonnetje kunnen zitten.
Inmiddels zitten we lekker warm binnen want het gaat buiten goed tekeer. En morgen zullen we zien wat we gaan doen, wandelen, varen, rondrijden....