Brastagi
Door: Ivonne
Blijf op de hoogte en volg Wiard en Ivonne
25 Januari 2015 | Indonesië, Berastagi
Onderweg kwamen we erg veel jongeren tegen die allemaal op weg terug waren. En wat dat toch is dat ze alleen hello sir zeggen en bijna niet hello mam en daarbij altijd erg lachen als ze ons voorbij zijn. En natuurlijk willen ze met ons op de foto, dit hebben we 2 keer gedaan en verder de boot afgehouden, zo komen we nooit boven. Na 1,5 uur klimmen kwamen we bij de eerste geisers. Wat een herrie en een stoom, zo gaaf. En het ene moment zie je niets en dan is alles weer helder. En wat een stank zo nu en dan. Bij de gaten was het ook geel van de zwavel, maar toch weer anders dan in Java bij de Itjen. Daar was het vloerbaar wat er uit de berg kwam en hier alleen stoom. De vulkaan was nu verder zo goed als droog, maar ook dat wisselt steeds. Veel schreven hun naam met de lava stenen. Maar zodra hij weer volloopt met water is dat weg en kunnen de volgende bezoekers weer hun naam schrijven. We klommen na wat rondgekeken te hebben nog verder omhoog. Wat een uitzicht, maar helaas de Sibabung konden we niet goed zien. Later zouden we ergens anders naar toe rijden en toen zagen we hem beter, maar het uitspugen van het as was moeilijk te zien door de steeds maar voorbij komende bewolking. En er is een grens van 5 km getrokken, daarbinnen mag je niet meer komen ivm het lava/ as gevaar. Een vriend en een zoon van die vriend van onze gids zijn in 2013 daar verongelukt, het ging zo snel bij een uitbarsting daar was niet tegenop te rennen door de zoon, de vader overleed een week later in het ziekenhuis als gevolg van de ingeadem de dampen en as. Ja echt gezond is het hier niet terwijl er heel veel groente en fruit wordt verbouwd. Onze gids eet dit niet want de as is er haast niet af te wassen. Dus moeten ze duurdere groentes en fruit verderop kopen. En volgens mij hebben ze het hier al niet zo rijk, je ziet erg veel gammele huisjes van hout en bamboe, volgens mij zonder stromend water en of toilet. Ook zien de mensen er niet altijd fris uit en kinderen lopen veel op blote voeten.
Boven op de vulkaan ligt helaas ook veel afval, wij hebben samen met de gids heel veel lege plastic flessen en papiertjes verzameld en meegenomen naar beneden. Tja als ze dat nu eens leerde, hun eigen troep opruimen dan zag het er allemaal een stuk beter uit en kan iedereen er nog lang van genieten. De gids baalde er goed van dat dit zo gaat.
Na een tijdje daar gezeten en gekeken te hebben naar de steeds maar schuivende bewolking en vele foto's gemaakt te hebben zijn we begonnen met de afdaling. Best pittig. Het laatste stuk over het afsalt heb ik achterste voren gedaan, dat vinden mijn knieën toch prettiger. Onze chaffeur stond nog netjes te wachten en nadat we onze dampende schoenen hebben verwisseld voor flipflops gingen we naar de hotsprings om daar lekker te gaan badderen. Deze baden worden verwarmd door het stoom uit de vulkaan. Het waren 4 baden voor ons en elk had een andere temperatuur. Nu de minst warme was al heet en de heetste ging echt niet. Maar het was verder erg lekker om in te zitten, je werd er best rozig van. Maar je kan er niet te lang blijven, wij voelde de hoofdpijn opkomen. Dus eruit en ons afspoelen met een kommetje waarmee je koud water over jezelf hen gooide. Heerlijk gevoel na dit warme bad. Inmiddels was het al half 2 en nog niet geluncht.... Maar ze wilde ons eerst nog een boedistische tempel laten zien, ok ook prima. Het zag er erg mooi uit en het was er ook erg druk op het plein ervoor, maar niemand ging de tempel binnen, beetje apart. Wij wel. Maar ik vond hem van buiten mooier dan binnen, een beetje erg grote ruimte met in het midden de boeda's met kaarsjes ed. Ik heb er nog een opgestoken voor Shintaria en Dennis, tenslotte is zij ook boedistisch.
Daarna aan de lunch. Wij wilde graag iets locaals eten. Prima vonden ze. Maar daar aangekomen was het even slikken. We mochten binnen eten, maar o wat zagen die tafels er vies uit, toe gevraagd of we buiten mochten. Natuurlijk was dat goed. Maar ook deze tafels waren niet echt schoon, het servetje die ik er overheen haalde was goed vies en ook heel veel vliegen. Maar ze probeerder het toch gezellig te maken met een stompje kaars. Tja onze standaard van schoon is toch heel anders dan de bewoners van Sumatra. We hadden scrimps met rijst en gado gado. We dachten dat scrimps garnalen waren maar het was inktvis, ik vind dat heerlijk maar Wiard niet zo. Maar ja toch opgegeten en het viel hem reuze mee. Het eten was eigenlijk erg lekker. Omdat wij in onze gids van Van Verre hadden zien staan dat deze dag incl lunch was zijn wij zo de auto ingestapt. En op weg naar het uitzichtpunt voor de andere vulkaan werd de chauffeur gebeld met de medelijg dat wij niet betaald hadden. Oje, wij gingen ervan uit dat hij betaald had. Goed er is dus sprake van een misverstand, en waar praten we over, 90.000 roepias-ca 6,50 euro, op een reis van heel veel meer euro's. Wij wilde wel betalen maar we vonden het wel raar, maar hij ging het verder regelen met de reisorganisatie.
Inmiddels was het 4 uur, een mooie tijd om afscheid te nemen van de gids en terug te gaan naar ons hotel. We kregen nog een tip van een nieuw restaurant naast ons hotel voor vanavond.
Na ons schoonheidsslaapje lekker gedoucht en weer erg lekker gegeten bij dit restaurant. Het is nog maar een maand open en nog niet zo druk denken we. We zaten nog niet en er stonden 2 mensen naast ons, de eigenaar en zijn assistente. Hij vraagt zij schrijft. Nogmaals alles herhaalt, ja dit klopt. Het eten kwam vrij snel, en toch waren ze het vlees voor wiard vergeten, sorry sorry. Goed dan beginnen we gewoon aan mijn schaaltje anders wordt het koud. Zo gaat het hier vaker, maar ze staan met zijn 2tjes en dan nog. Na het eten nog een expresso en toen met de zaklamp, want het was best donker langs de weg, weer terug naar onze kamer om oa dit verhaal op te schrijven. Morgenochtend weer niet uitslapen, we vertrekken om half 8 naar Lake Toba voor drie nachten. Dat betekent voor de volgende dagen iets langer kunnen uitslapen:).
-
25 Januari 2015 - 23:01
Marieke Veeger:
Nog even een kleine reactie: Medio 1925/1926 zijn mijn opa en oma op huwelijksreis naar het Tobameer geweest! Wat bijzonder om te lezen dat jullie hier naartoe gaan. Mijn vader is samen met zijn oudste zus in Medan geboren, ik vind het echt leuk alles te volgen. Nogmaals veel plezier, Marieke -
26 Januari 2015 - 10:09
Carla Spierings:
Leuk Kees. Jammer van de mist. In Noord-Laos is 's morgens ook mist, maar dat trekt gelukkig snel weg. Ook de kille ochtenden zijn wennen maar de middagen maken het goed.
Geniet van de wat rustige dagen aan het Lake Toba.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley