Bukittinggi

Helaas heeft wiard het nu goed te pakken en is al vanaf vannacht drie uur diverse maken richting toilet vertrokken. Heel vervelend voor hem. Vandaag zouden we een trekking gan doen, maar dat gaan we afzeggen. Wel gaan we met de chauffeur, Adji, vandaag een route rijden met onder andere 44 bochten....... Gelukkig is hij niet misselijk. Om 9 uur stonden we klaar en zijn we vertrokken. Adji wordt steeds vrijer en komt met meer grappen. Dus dat is wat gezelliger, alleen jammer dat het overmorgen de laatste dag is met hem.
Tijdens de tocht hadden we velen mooie vergezichten en zo nu en dan ook gestopt voor foto's. Daarnaast stopte we ook bij een huisje waar roetsuiker tot suiker werd gemaakt. In een klein onderkomen zit een man achter een soort van pers waar hij de rietstengels door heen duwt. Eromheen loopt een geblindeerde buffel rondjes, aangemoedigd door een jongetje. Hierdoor draait de pers en komt het vloeibare suiker in een put terecht. Dit wordt weer in een grote wok zo'n drie lang gekookt. Nat afkoeling stolt het. En dit alles op een plek van ca. 25 m2. Wat er overblijft van de stengels wordt op straat gelegd, het verkeer rijdt daar overheen, en wordt weer opgegeten door de buffels. En zo is de cirkel weer gesloten, best gaaf.
Na de laatste bocht reden we naar het Maninjau meer. Een heel groot meer. Daar was een erg leuk tentje waar we koffie gingen drinken. Het was het eerste tentje dat er eens gezellig uitzag. Leuke stoeltjes, leuk aangekleed. Lekker onder een gave boom met veel gekke wortels en een windje, wat wil je nog meer. Wij dus niets en gewoon blijven zitten. Omdat ik me zelf er toch maar een keer toe moet zetten ben ik naar het toilet geweest, zo een met alleen een gat. Daarnaast kon de deur niet op slot, dus lekker veel privacy... Maar het is allemaal gelukt dus weer iets overwonnen. Daarna kwam er een gids bij ons zitten en wilde graag dat wij zijn tentje (Beach Guest House/Bagoes Cafe) zouden aanprijzen via FB en tripadviser, nu dat zullen we zeker gaan doen. Na nog een heerlijke pannenkoek met banaan en een lemonjuice ( helaas niet voor wiard, die houdt op thee) te hebben genoten gingen we toch echt weer terug. Helaas was er maar een weg dus weer 44 bochten. Het was hard werken voor de auto, maar het is gelukt. Zo rond 2 uur waren we weer in het hotel. Ik ben naar het zwembad gegaan en wiard heeft even een tijdje in bed gelegen. Daarna wilden we naar de markt om kruiden te jooen van de gerechten die we gistern gemaakt hebben. Maar alles is daar afgedekt met oranje zeil en loei druk. Daarom erg warm en dat trok wiard even niet. Misschien morgenmiddag een 2e poging. Omdat ik vanavond toch wel iets wil eten zijn we even nu het nog licht is gaan kijken bij een restauarnt welke ok is volgens onze gids van gisteren. Omdat het toen ook ging spetteren en wel erg donker werd, snel naar het hotel en bij een kopje thee, lekkere vers gebrande pinda's ons dagboek bijgewerkt en wat mails etc beantwoord. En natuurlijk even chatten met de rest van de familie. Tja we blijven aardig bij met al die techniek:).
We hebben 's avonds gegeten bij De Kock Cafe. Ik een lekkere curry met kip en wiard nasi goring. Hij had erge trek na een dag niets eten en alleen maar ors, brrrr.
Omdat ik vergeten was mij zelf te sprayen met deet was ik inmiddels aardig lek geprikt. Na het eten in de lobby nog wat zitten lezen en foto's bekeken. Helaas blijkt dat Mark, die op de GigiGigi eilanden zit zich al de hele dag goed beroerd voelt. Hij denkt dat het van de malaria pillen komt, tja dat is ook behoorlijke rotzooi. Hopen dat een goede nacht hem zal helpen.