Dag 13 van Nunda River Lodge naar Kongola

Na een dag niets doen vandaag weer een stuk rijden. We overnachten vlakbij Kongola op Camp Kwando. Het is zo'n 240 km rijden over asfalt, dus dat rijdt lekker door. Maar eerst nog ontbeten en gedoucht en gesproken met wat andere gasten. Rond 9 uur vertrokken we. We wilden nog wat inkopen doen voor de volgende dagen en omdat ik het brood dat we hadden niet lekker vond wilde ik het weggeven aan de kinderen en zelf nieuwe kopen. Onderweg zagen we een paar kids staan. Wij stoppen, gelijk kwamen er nog een heleboel op mij af en kon ik amper de achterdeur openen. Ik werd belaagd, het was niet fijn. Toen ik het brood wilde geven werd het uit mijn handen gestrokkwn en weg was het iedereen dook erop af. Echt niet leuk. Ik vluchte de auto in en kon verder niets doen voor de rest die nu niets had. We zijn maar verder gereden, maar ik voelde me er eeg onprettig door. Maar ja je zal maar honger hebben en dan pak je wat je pakken kan en denk je dus niet aan de anderen. Toen op zoek naar een supermarkt, de eerste stop bleek een soort malle pietje te zijn, die verkocht van allerlei dingen, maar geen eten. Toen naar een andere waar we al eerder waren geweest. Toen hadden ze niet veel, en nu nog minder..... En geen brood. Dat was dus jammer. Het is vandaag hemelvaart en dat zal de reden zijn dat er niets is geleverd. Nu dan lunchen we bij de volgende stop. Wel grappig normaal hebben we niet altijd iets voor Wiard, maar nu waren de rollen omgedraaid. Toen begon de lange rechte weg van ca190 km dwars door een natuurgebeid. We werden gewaarschuwd voor overstekende olifanten, wilde honden en antilopes. Maar helaas geen van allen gezien, wel hebben we een paar apen zien oversteken. Dus snel raampjes dicht, want die wil je niet binnen hebben. En ook kwamen we toch weer mensen tegen die langs die weg lopen en daar dus wonen, ongelofelijk in zo'n afgelegen gebied. Wat ons ook opviel was dat er veel stukken verbrand waren en soms nog nasmeulde. Het is hier ook zo ontzettend warm en droog dus een brandje is er zo. Bij Kongola aangekomen proberen we nogmaals boodschappen te doen, helaas alles was al dicht, we denken ivm met hemelvaart. Wel heeft Wiard wat namibische dollars kunnen ruilen voor afrikaanse rand. Dit hebben we nodig om bij de grensovergang naar Botswana onze permit te kunnen betalen. Ze accpeteren veel maar dus geen namibische dollars.
Op naar onze camping. Daar aangekomen zag het er weer erg mooi uit, ligt aan de rivier die gelijk de grens is van Namibië en Botswana. Daar eerst geluncht en toen op pad gegaan voor een Safari in het Mumudu National Park. Dit is niet zo groot maar ze schijnen veel dieren te hebben. Toen we aankwamen bij de gate moesten we weer al onze gegevens hebben, het is ongelofelijk wie oa nu onze adresgegevens hebben. Ze beloven ons een kerstkaart te sturen, jaja. Ik vroeg hem om dan eerst te proberen onze straatnaam uit te spreken, maar dat ging natuurlijk niet, hij vond het zelf erg grappig. Ja de namibische bevolking is erg aardig en vrolijk. Hij ging helemaal uitleggen hoe we moesten rijden, nou als dat maar goed komt want het was een wazig kaartje. Ik heb voor de zekerheid zijn telefoonnr. gevraagd voor het geval we er niet meer uit zouden komen en dan dus daar zouden moeten overnachten, brrr. Nu wij rijden, gelijk al allemaal zand, dus snel op de 4x4 gezet. Dat ging dus gelukkig goed. Het waren gaven paden, Wiard kon echt even laten zien wat hij kon, ik doe het hem niet na. Maar wat we ook zagen geen beesten, en toen een tegenligger. Wij half in de struiken en toen even gesproken, zij zaten ook op onze camping. Ook zij haddem nog niets gezien. Wij een paar keer steken en toen lukte het om te draaien. Uiteindelijk hebben we impala's, olifanten, kudus , mooi vogels en een nog onbekende (voor ons) antipoles gezien. Maar geen buffels, dus dat was wel jammer. Ook bleek later dat bet andere stel wel voetafdrukken van leeuwen hadden gezien, dus ze waren er wel maar waar? Het gras stond daar erg hoog en het was erg begroeid, dus lastig te spotten.
Toen terug naar de Camping/lodge. Eerst de tent uitklappen en toen een wijntje terwijl we genoten van de zonsondergang. We kregen ook nog lekkere popcorn, smullen. Ja alles smaakt als je trek hebt. Wiard zou gaan koken met wat we in huis hadden, en dat is dus niet veel. En ik zou nog wat gaan schrijven voor het blog. Maar het was inmiddels al erg donker dus hoe dan terug komen. Daarom ben ik toch maar meegelopen en zit nu in de auto te typen, wel warm maar dan heb ik geen last van de beestjes.
Na het eten maak ik mijn verhaal af.
Het is in imiddels vrijdagavond 8 uur. En ik zit nu bij Chobe met in mijn nek een olifant, ja echt. Het is best en beetje eng maar er loopt steeds een bewaker rond en hij heeft mij beloofd dat hij niet op onze plek komt. Er zit nl een stroomdraadje tussen