Dag 22 van Kalahari Bush Beaks naar Windhoek/Amers

Nu deze nacht was echt niet leuk, onwijs koud weer en wiard heeft erge last van zijn darmen gekregen en moest er wel 5 keer uit, in de kou en in het donker. Echt heel naar. Wat het is geweest weten we niet maar we denken dat hij last heeft van de Malarone(middel tegen malaria), dit had hij de vorige keer ook in Zuid Afrika. gluten kan haast niet omdat we zelf gekookt hebben. Rond half 6 was het over en kon hij nog een beetje slapen. Vanmiddag als het warm genoeg is gaan we even in het Zoo park in Windhoek een tukje doen. Ontbijt hebben we overgeslagen dat we onderweg nadat ik alles heb ingepakt en wiard weer lekker schoon gedoucht had zijn we vertrokken. We hebben alle spullen die we over hadden en onze slippers aan de vrouw gegeven die bij het gek stond, zij is de vrouw van de man van de schoenen maar spreekt bijna geen engels. Ik denk dat ze er wel blij mee was. Het is zonde om alles weg te gooien.
Dit verhaal en die van gisteren schrijf ik in de auto. En toen ik schreef over geen lekke band, pats een ster in onze voorruit door een passerende vrachtwagen. Gatver wat balen, ben benieuwd wat ons dat gaat kosten. We horen het vanmiddag wel bij het inleveren van de auto.
Inmiddels zit ik op het vliegveld van Windhoek te wachten op vertrek, nog ruim een uur dan gaan we.
We kwamen rond 12 uur aan in Windhoek en zijn toen eerst naar de craftshop gegaan op advies van de eigenaar van de campsite. Eigenlijk wilde we naar de township van Windhoek, een soort Soweto. Maar zij zei dat dit erg toeristisch is en niet meer authentiek. Ok dus de plannen omgegooid. De craftshop voel erg tegen, maar twee winkeltjes, maar omdat wiard daar naar het toilet was geweest moest ik er iets kopen van hem. Toen we terugliepen naar de auto zagen dat we verkeerd zaten en dus gingen we een andere ingang in er daar waren heel veel winkeltjes met allerlei afrikaanse spullen. Daar heb ik nog wat kleine souveniertjes kunnen kopen. Daarna lekker (alleen ik) wezen lunchen en in het zonnetje gelegen in het Zoo park. Natuurlijk werden we weer aangesproken en weer trapte we erin. Wij dachten gewoon een gezellig praatje, maar voor we het wisten kreeg Wiard een telefoon in zijn hand gedrukt met iemand aan de lijn die ook in Nederland, Nijmegen, had gewoont. Daar moest hij maar mee gaan praten. Nu dan moet je juist Wiard hebben, dus niet. Ze wilde geld voor een of ander project, echt duidelijk was het niet. Maar we hebben ze weg kunnen krijgen. Inmiddels was het ook tijd om met onze laatste dollars naar het benzinestation te gaan. Toen de auto inleveren, de schade viel mee aan de ruit, € 17,50. Wel moest de auto nog even afgetankt worden, dat was een leuke rekening, maar ja we wisten dat we hem vol moesten afleveren. Dit ging allemaal erg snel, toen de tassen verder ingepakt en daar stond onze taxi al klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Nu daar zitten we een tijdje. Maar we vermaken ons wel met wat kaarten, lezen en rondkijken. Het blijven toch grappige mensen die namibiërs.
We zijn uiteindelijk iets eerder vetrokken. Het vliegtuig is voor 2/3 gevuld dus hebben we ieder 2 stoelen. Dat slaapt wat lekkerder. Het eten wordt al snel gebracht en smaakt best. Toen ons geïnstalleerd voor de nacht, kussentje, ooglapje en dekentje erbij en slapen maar. We hebben ieder wel zo'n 5 uur kunnen slapen. Dus dat was lekker. Met Wiard is het goed gegaan dus dat is ook prettig, kunnen straks als thuis zijn gaan lunchen met mijn ouders, Mark, El en Andre. Gezellig even bijkletsen, en we zijn nu toch in de buurt.
Op vliegveld Frankfurt hebben we ruim 2 uur overstaptijd, eerst door de douane dan inchecken en weer terug door de douane. Ze hebben het niet druk dus we werden goed gescreend. Wiard moest van alles uit en uiteindelijk de tas leeg, ging het om een tube tandpasta, en dat mag dus alles er weer ingedaan. Toen even gewassen en omgekleed, wil er toch wel een beetje uitzien bij de lunch, toen bij de tax free shop nog wat opgespoten voor de geur en wij kunnen er weer even tegen.
Om de tijd te doden even mijn mails gecheckt en wat nieuws bekeken verder wachten...
De laatste vlucht ging ook goed en op Schiphol aangekomen stond Mark ons op te wachten en gingen we naar Parc om gezellig te lunchen met mijn ouders, Ellen, Andre en wij drietjes.
Het was een gezellig weerzien en een prachtige afsluiting van deze fantastische reis waar we nog lang niet over uitgepraat zijn.
Bedankt voor jullie leuke reacties.