Dag 12 op Nunda River Lodge

Dag 12 op Nunda River Lodge

Vandaag lekker uitegslapen na een wel erg koude nacht. Ook was de tent nat door de mist. Ja we slapen aan de rivier dus dan krijgje dat. Maar je kan dan ook mooi mist foto's maken. We werden wakkker door allerlei vogelgeluiden en het gebrul van de nijllpaarden. Na lekker ontbeten te hebben en gedoucht, koud water berr, stonden we om10uur klaar om een wandeling te gaan maken met een gids naar de dorpjes hier in de buurt. Het was ongeveer 2 km, maar achteraf denk ik dat we wel 5 km gelopen hebben, maar dat is goed voor onze beweging. Ik heb wat ballonnen, stiften en appels in onze tas gedaan.
Eerst kwamen we bij een waterpunt waar de omliggende dorpjes water kunnen halen, een vrouw vroeg in nun taal of we een foto wilden maken en haar dan een dollar wilde geven, natuurlijk wilde we dit, maar ze verstotpte zich achter de rest... Maar uiteindelijk kwam ze toch naar voren. Gelijk wat balonnen uitgedeeld aan de kinderen die er ook rond liepen. De volgende stop was bij zijn grootmoeder. Zij paste denk ik op de kleintje. Later hoorde we dat ze pas was gescheiden en hier nu woont omdat ze weg moest van haar ex. Een zeer complex verhaal, ik kon het niet altijd volgen. Ook hier de kinderen blij gemaakt met de balonnen, ze gingen gelijk oplblazen en leeg laten lopen, met veel lol. Wat kunnen ze hier blij zijn met weinig.
Toen kwamen we bij een schooltje voor kinderen van 3 tot 6 jaar. Wat een schatjes. Ze verstaan wel engels maar spreken het nog niet. Ik heb de rest van mijn stiften en balonnen gegeven en afgesproken dat ik aan de gids later nog meer zou meegeven omdat mijn voorraad nu op was maar in de auto was nog genoeg. De schatjes gingen toen voor ons engelse liedjes zingen, ik snel filmen. Daarna wilde ik dit laten zien aan hun en ik werd gelijk belaagd en kon amper nog mijn toestel bedienen, ik moest nl even kijken hoe ik dat deed want dat had ik nog niet eerder gedaan. Gelukkig lukte het en ze vonden het geweldig. Dit heeft wiard weer gefilmt. Ja alles wordt vastgelegd, al is het soms wel lastig omdat je toch een soort van potte kijker bent. Maar we hebben de leraressen ook wat dollars gegeven voor spullen voor school. Daarna hebben we wat rondgelopen, maar niet echt ergens naar binnen gegaan, ik durfde het ook niet te vragen. We vroegen wel het eea over de huisjes die je af en toe los vindt staan, toen vertelde hij dat dit gebouwd wordt door de jingens als ze ouder worden om een beetje los te komen van hun ouders. Toen wij vroegen of hij getrouwd was vertelde hij dat hij wel 2 kinderen had, 1 meisje van 53! 1 jongen van 1. Zijn vriendin is op weg naar het ziekenhuis voor de bevalling overleden doordat de auto een ongeluk kreeg. Wat een tragisch verhaal. Zijn zoontje wordt nu opgevoed door zijn moeder en het gaat nu goed met hem. Hij zei er nog wel bij dat hij dus nooit zijn moeder heeft leren kennen, zo triest.
We kwamen ook nog een ander huisje waar een moeder zat en 2 kindjes naar o s keken, ik zwaaide en heb hun ieder een appel gegeven. O wat waren ze blij, en vies. Ongelovelijk, de kleintste had een broek aan met alleen maar scheuren en ze was zo ontzettend vies, onder de modder in haar gezicht en haar lijfje. Daarna stond en. Og een wat groter meisje te kijken naar ons, ook haar gaf ikeen appel, ik denk dat zij een beperking had, want ze kon niets zeggen, leek het, en alle kinderen van haar leeftijd zitten nu op school. De kinderen van 6 tm 11 moeten tussen de 3,5 en 10 km lopen naar school.en wij maar klagen als we wat langer onderweg zijn. Er is hier geen ander vervoer mogelijk dan lopen. Bij de grotere steden hebbenze wel een schoolbus.
Na deze tour hebben we even een vruchensap gedronken en toen is wiard een maaltijdsalade gaan maken, erg lekker. Daarna onze zwemkleding aan en gezwommen en geluierd, heerlijk. Het is tenslotte vakantie. Maar luieren is niet onze beste eigenschap dus na zo'n 2 uurtjes wilden we de foto's gaan downloaden op de ipad en gekeken welke weg kunnen. Toen ik de ipad ging halen hoorde ik wat ritselen in het riet en plotseling kwam er een varaan van ong 1 meter uit het riet lopen richting mij, brrr ik sprong gelijk op de bank, maar wilde ook wel een foto maken om aan wiard te laten zien, dus snel mijn camera gepakt en weer op de bank gesprongen, maar hij was eigenlijk net zo bang als ik. Maar ik heb hem vastgelegd.
Bij veel foto's blijf ik te veel inzoomen en die foto's zijn dan toch bewogen. Ook even de mails gecheckt, even kort gechat met El en gesproken met mijn ouders via facetime. Wat is die techniek toch gaaf. De verbinding viel af en toe weg maar ik heb ze toch even gesproken en zij konden meegenieten van de zonsondergang hier. Wiard was gezellig in gesprek met een afrikaasn stel waar we gisteren ook mee gevaren hebben. Een leuk stel. Omdat het inmidddels toch wel donker ging worden moesten we gaan koken. Nou ja we, wiard natuurlijk. Ik benalvast gaan opruimen omdat we morgenochtend op tijd weg willen. We hoeven niet zo veel te rijden, zo'n 250 km, maar er valt onderweg genoeg te zien dus daar willen we wel de tijd voor hebben, we rijden nl dwars door een natuurpark met veel wild. Na het eten zijn we even naar de bar gegaan om ons blog bij tewerken en wat foto's bij te voegen. Het is niet druk in de bar dus ik ben bang dat we weer de boel mogen afsluiten....
Weltrusten.