Samosir

Na toch wel erg lange nacht van 12 uur voel ik me een stuk beter. Het onbijt ging redelijk. Ze hebben hier vers gebakken brood, de eigenaresse is een oostenrijkse, dus dat is lekker voor de afwisseling en mijn maag. Ik voelde me ook goed genoeg voor ons toertje over het eiland met onze chauffeur. Dus om 8 uur met een gevulde maag de auto in. We hadden gisteren al gehoord dat hier ook Jan van Laar woont, iemand die wij kennen van VV Hoogland. We reden nog 10 min en Wiard ziet Jan zitten voor zijn huis. Wij natuurlijk even gestopt, hij wist niet wat hij zag. Er ging later wel een belletje rinkelen omdat Wiard hem voor zijn def. vertrek in aug vorig jaar mog had verteld dat wij ook deze kant op gi gen ivm huwelijk van Dennis. Het eiland is niet zo groot maar toch voldoende groot en onoverzichtelijk om elkaar zomaar mis te lopen. Even bijgepraat an afgesproken dat we morgen een bakkie komen doen.
En nu echt on tour. We hebben gezien:
Ambarita: Batak dorpje met orgininele Batak huizen, maar deze worden niet meer bewoond. Deze huizen hebben zafelvormige daken met prachtig houdsnijwerk en stAn op palen, ca. 1,5 meter van de brond.
Cacau: we hebben 10.000 roeias betaald voor het mogen plukken van een cacauvrucht. Hierin zit de cacaubonen met een wit laagje vruchtvlees. Wiard heeft het geproefd en was best lekker. De pit wordt in de zon gedroogd, later verwerkt tot chocolade. Ik denk niet dat ze weten dat cacau het nieuwe goud wordt want er stonden veel vruchten weg te rotten.
Rijstvelden: we zaggen diverse mensen aan het werk, soms tot hun middel weggezakt in de blubber. Wij hebben in Java ook rijst mogen planten, maar hier zouden we dat niet doen, iets te veel van het goede. Het omploegen gebeurt soms half machinaal, maar hier duwt de een de houten ploeg vooruit en de ander trekt eraan. Heel zwaar werk, door kinderen.
Simanindo: ook dit is een Batak dorpje en er werd hier een traditionele dans opgevoerd, echt ons hoogtepunt.....:p. Maar gelukkig was er nog een canadees stel dus zaten we niet alleen voor aap. En natuurlijk werdenwij ook uitgekozen om mee te dansen, tja er was niemand anders. Echt wat zal er door de hoofden gaan van die mensen, die stijve blanke. Maar goed de man van het andere stel heeftwel grappige foto's gemaakt, kunnen we nog eens nagenieten.
Pangururan: op weg hierheen paseerde wij een brug.nl DE BRUG, deze is aangelegd door nederlanders omdat zij destijds van Samosir een eiland wilde maken zodat ze er geheel omheen konden varen. Maar de bewoners protesteerde want ze waren bang dat het eiland zou zinken als het niet meer vast zat. Als compromis is toen een brug gemaakt. Deze is wel......35 meter lang. Dus echt veel is het niet, maar wel een grappig verhaal, vonden wij. Toen op pad naar weer een notspring. Het hoefde voor ins niet echt maar we wilde onze chauffeur ook niet. Oor het hoofd stiten. Nu dit hadden we achteraf beter wel kunnen doen. Gatver wat een vieze aftanse zooi. Het bad was klein, er dreven veel haren in, de douche was bijnal helemaal groen met mos en kapot, het toilet/gat in de grond was hoor de helft afgebroken. Dus snel erin gedoucht en weer wegwezen. Erg jammer dat ze er niet meer van maken want het is best bijzonder dat dit warmewater zo uit de berg hierin stroomt.
Weven: we kwamen ook langs een dorpje, Lumban Suhi Suhi, waar traditionele doeken worden geweven. 2 Meisjes zaten onder het huis op palen te weven. Ik snapte er niet veel van, zag er wel mooi uit. Ook een erg oude dove vrouuw ging snel weven. Met het doel dat wij wat gingen kopen. Maar wat moet ik er mee. Het is mooi om te zien, maar thuis doe ik er niets mee. En helaas het was best duur om in de kast weg te leggen. Ze zijn nl. ca 3 weken aan het weven voordat 1 kleed klaar is.
Trouwerij: we reden langs een trouwerij en stopte daar ondat ons dat leuk leek. Nu vele draaide zich om, altijd grappig. Ze waren net bezig met een soort van felictatie ronde. In het midden een kring van de bruid en haar directe familie denken wij. Daar langs liepen weer andere gasten en tikte met beide handen de hoofden van elkaar aan, de een het hoofd de ander de kin. En daarbij luide muziek, maar ik kreeg weer het gevoel alsbij Dennis en Shintaria toen wij die zaal binnen liepen, dus even slikken. Het zag er erg mooi uit en zeer kleurijk. Het ging om een katholieke bruiloft. Een vrouw riep mij en vroeg of we al geluncht hadden, ik zei nee en we werden gelijk uitgenodigd. Heel aardig natuurlijk maar met wiard zijn dieet is dat erg kastig, daarnaast vind ik het ook niet kunnen om onze chauffeur te laten wachten, dus we hebben het maar even overgeslagen. Maar dit is wel de gewoonte hier.
Als laatste bezochten we het graf van de koning, nou ik denk dat hij wel meer verdiend had. Alles overgroeid met mos met een soort een aantal bankjes ervoor. Bij de ingang kregen we een soort van sjaal over onze schouders, na de graven moesten we door een weg van spouvenierswinkeltjes. Ze verkopen allemaal hetzelfde en als je bij 1 nee zegt zou je toch denken dat ik bij de volgende ook niets koop... Maar hoed hoofd naar beneden en dan maar doen of je niets hoort. Het is overal hetzelfde. Maar ja het is laagseizoen dus wij zijn de sjaak. Dit is de prijs die we betale nom nu te gaan ipv van de zomervakantie. En als dat het ergste is.
Rond 3 uur waren we weer terug. We hebben even wat gedronken en toen een Aloë Vera massage en scrub voor mij geregeld en voor Wiard een voetmassage. De Aloë Vera kwam puur uit het blad van de plant, die plukte ze bij de ingang. Het was erg lekker al had ze wel mogen masseren dan wrijven. En Wiard zijn kuiten waren weer soepel en zijn voeten heerlijk glad. Hierna zijn we gaan kijken waarwe een fiets of brommer kunnen huren voor morgen. Maar we kwamen niet ver want we kwamen in gesprek met de canadese vrouw die we eerder ontmoeten bij de dans. Een heel grappige vrouw. Zij reisde ook de hele wereld rond en wilde nu eigenlijk naar Afrika maar dat kon niet vanwege de Ebola. Nu wij uitleggen dat dat niet overal zat en dat wij in Nambië geweest waren. Toen moesten we alles vertellen en zij noteerde elk klein dingetje, zoals auto met daktent is leuk, bavianen zijn gevaarlijk als je eten in je hand hebt etc. Toen ook foto's laten zien. Nu dit werd dus de volgende vakantie zei ze en ik moest zeker iets gaan doen met die foto's, o zo mooi etc etc, Dank je wel pap voor de fotogene :). We kregen ook de naam van hun reissite, alleen het is allemaal in het frans..... En als wij hun kant op komen moesten we ze zeker schrijven want dan lieten ze ons hun omgeving graag zien, het is daar nu -24 graden, brrrr.
En toen toch echt op pad voor de fiets/brommer. Maar we steken de weg over en daar komen we Jan weer tegen. Weer even staan kletsen en toen waren de shops dus dicht. Morgen nieuwe kans. Het werd inmiddels tijd om om te kleden voor het eten.
In het restaurant is ook wifi dus gelijk mails, telegram, fb gecheckt en natuurlijk niet te vergeten het laatste voetbal nieuws, tja dat gaat gewoon door tijdens deze trip. Het volgende voetbaluitje wordt vandaag of morgen weer geboekt, Wiard, Mark, Ben en Jeffrey Roest, met pasen - vaste prik.
Het eten was erg lekker, ik had iets met inkyvis en wiard had kip met groene curry.en als afsluiting een lekkere expresso. Daarna weer eens tijd genomen om de foto's te bekijken en alsvast wat weg te gooien. Ook weer collages gemaakt voor ons reisblog en fb. Dus weer helemaal bij. We zouden nog naar een bar hier in de buurt gaan met life muziek, maar inmiddels was het toch later geworden dan we dachten en zijn we lekker naar bed gegaan. En morgen geen wekkerwant er staat niets op het programmamet vaste tijden, heerlijk.