Bukittingi - Harau kloof

Helaas blijkt het met Mark niet goed te gaan, kan nl helemaal niet slapen en wil naar Bali, daar zijn mijn ouders. Maar Carlo is er ook bij en voor hem niet zo leuk. O wat is het dan vervelend als je ver weg zit. Maar goed Carlo zal goed voor hem zorgen en wij moeten weg omdat om half 8 de motor draait. Gelukkig voelt Wiard zich weer helemaal top :). We hebben vandaag een trekking in de Harau-kloof. Eerst 1,5 uur rijden voordat we daar zijn. Het is vandaag niet zo druk op de weg dus dat schiet lekker op. Daar aangekomen eerst de flipflops verwisseld voor onze, inmiddels goed stinkende, sportschoenen en toen kennisgemaakt met onze gids vandaag, yoga is zijn naam. Voordat we op pad gingen eerst een kopje thee in een van de homestays gedronken. Wij konden daar ook slapen maar het leek ons erg primitief (bamboe huisje en douchen dmv het scheppen van een bakje koud water en die over je heen gooien...) achteraf misschien toch jammer. Maar goed wij gaan lekker op pad, het weer is prachtig, bijna geen wolken.
Wij zijn eerst door de sawa's gewandeld en zagen diverse mensen aan het werk. De Sawa's liggen tussen de erg steile rotsen. Er liep een vrouwtje van 80 jaar langs, en ook zij werkt nog steeds op het land, ongelovelijk. Ook waren ze hier rijst aan het binnenhalen. Hier werd de rijst eruit geslagen, van de week zagen we het dat her eruit werd gestampt met blote voeten. Wij mochten ook even helpen. Ik nam de foto's en Wiard slaan, maar dit mocht niet te hard, de korrels vielen er zo ook wel uit. Daarna weer verder door de dorpjes. In een riviertje/ sloot werd de was gedaan en om de hoek was een stukje afgeschermd met plastic enzo, dat was het toilet. Ja en ook dit stroomt door het riviertje, mmmmm lekkere frisse was krijg je hiervan. Ook kwamen we een klein kindje tegen dat rustig gehurkt op een balk boven een stroompje zat te poepen.
Inmiddels waren we het dorpje uit en gingen we de vallei verder in, en o wat was het heet, dus veel drinken. De wanden zijn hier erg steil, en 's zomets komen hier veel fransen klimmen. Nu ons niet gezien. Op een gegeven moment gingen we een stukje de jungle in. Dat was goed klimmen en klauteren. Ook door stroompjes water, en ja je glijdt wel eens van een steen af, dus natte schoenen. Nog meer stinken. Maar wat was het daar mooi. Ben benieuwd of de foto's een beetje gelukt zijn, want het is toch lastig fotograferen glibberend van de ene steen op de ande tak. Maar we hebben het wel opgeslagen in ons hoofd, en daar gaat het om. Het eindpunt van dit stuk was een waterval van ca 80 meter, loodrecht naar beneden en dan de zon erop, heel mooi. We konden daar ook zwemmen, naar we hadden geen zwemkleding mee. Ach dan gewoon met onze korte broek, die droogt wel weer. Maar het water was toch wat te fris dus tot onze knieën was genoeg om lekker op te frissen. Na weer eea vastgelegd te hebben mochten we weer terug klimmen. Tussendoor nog even een stop gemaakt bij een "openbare" waterval en heerlijk cassave kroepoek gegeten met pindasaus. Toen we uit de jungle kwamen liepen we een aardig eind over een weg, en de zon stond loodrecht op ons bol, echt niet te harde. Ik liep een beetje slingerend over de weg van schaduw naar schaduw, als die er was. Toen kwamen we een man met een becak tegen en Yoga sprak hem aan en ja hij wilde ons wel naar het volgende punt brengen. Het was echt een verademing, lekker de wind om je heen, zo is het goed toeven. We kwamen aan bij een fabriekje waar tapiocanoodles werden gemaakt en casave kroepoek. Nu dit was me een drukte daar en een lawaai. Van gehoorbeschermers hebben ze nog niet gehoord. Ook stond een man met zijn handen het deeg te kneden voordat het door een soort van pastamachine ging. Hij had daarnaast ook een sigaretje in zijn mond... Ja hier kijken ze niet zo nauw. Buiten werd alles in de zon gedroogd. Dat doen ze hier met alles, vis, kruiden, fruit, rijst, groente etc. En de honden lopen er ook overheen.
Na dit gezien te hebben liepen weer terug naar de Becak die ons weer terugbracht naar de homestay, ons startpunt. Dit ritje koste 20.000 roepias, ca. 1,40. Nu dat hadden wij er wel voor over, ja dit soort dingen kosten geen drol hier, voor ons dan he.
De chauffeur stond netjes te wachten en had tussendoor lekker geslapen. We hoorde dat hij pas 22 jaar is en 3 jaar geleden nog erg verlegen was. Maar dat was hij bij ons ook in het begin maar is inmiddels aardig losgekomen.
Nadat we de stinkschoenen achterin de auto hebben gelegd reden we terug naar Bukittinggi. Wij wilde nog graag een bezoekje brengen aan de markt voor wat kruiden. Hij heeft ons daar afgezet. En wat we daar zagen, ongelovelijk wat een gekrioel van mensen en etenswaren. De kippen worden geslacht waar je bijstaat en met een glimlach. Daarna werden ze in een ton gegooid om verder dood te bloeden. De volgende plukte hem kaal, haalde de ingewanden eruit en maakt hem schoon!!!
Op de straat lag overal bloed, ik gleed bijna uit. Verder hebben we kruiden kunnen kopen die we thuis voor oa de rendang kunnen gebruiken, dennis heeft zichzelf al uitgenodigd voor maandag 9 febr :(, hij zal even moeten wachten want we gaan thuis eerst weer eens aardappelen en pasta eten.
Daarna nog door de uppermarket gelopen (food was in de lower market), dat was best klimmen, maar niets gekocht. Allemaal kleding, schoenen, keukenspullen, niet echt iets wat wij leuk vonden. Dus toen richting het hotel en even een uurtje bij het zwembad gezeten. We werden om kwart over 6 verzocht weg te gaan want de badmeester ging sluiten en de kussens werden opgeborgen. Het werd ook tijd om ons eens te gaan douchen en de tassen in te pakken voor ons laatste verblijf, pulau cubadak. Dit is een bounty eiland met slechts 8 huisjes. Verder kunnen we er zeilen, snorkelen en vooral nixen.
We hebben vanavond gegeten bij Familie, dit is een local restaurant. Ze spraken bijna geen engels dus we lieten het maar een beetje over ons heen komen. De hele tafel werd vol met schaaltjes gezet. Nu zoveel trek hadden we nu ook weer niet. Maar we hoefden alleen te betalen wat we aten. Ok duidelijk.... We hebben gado gado, rendang en iets net kip gegeten, best pittig allemaal - maar ook erg lekker. Na het eten werd de tafel afgeruimd, ik ben benieuwd wat ze met de ongebruikte schaken gaan doen, waarschijnlijk voor de volgende...... We stonden dus met een half uur weer buiten. Tja wel wat vroeg, gelukkig vonden we een tentje waar we nog koffie konden drinken. Daarna terug naar het hotel om eens op zoek te gaan naar een camper. We hebben het er vaker overgehad om misschien toch een camper te gaan kopen en daarmee te gaan reizen. Dit is toch wat eenvoudiger ivm het glutendieet. Ach we hebben wel vaker ideetjes, maar goed we zijn van de straat.
Inmiddels is Mark weer terug op Bali en voelt hij zich ietsje beter. Jammer van de gigi eilanden, moet hij nog maar een ker terugkomen.
De komende dagen minder wifi, dus we kijken wat we kunnen plaatsen.